03-11-2014 Eerste “werkdag” Wat een bijzondere da

Spannend vandaag onze eerste werkdag. De school en fysio beginnen om 9.30 idegeval dan komen de kinderen binnen op de school, die met school bussen zijn aangekomen. Eerst doen de kinderen een welkomsritueel. Dit welkomsritueel bestaat uit een lied zingen en maken er wat (rek)bewegingen bij . De kinderen die niet goed kunnen staan of veel mankeren worden in de klas gezet met behulp van hun medeklasgenootjes erg lief en fijn om te zien dat ze elkaar helpen. Op de school zitten kinderen die nog wel thuis wonen en deze kinderen hebben van alles: het syndroom van down, autisme, epilepsie en vooral cerebrale parese waar ik al wat over had vertelt in mijn eerste blog uit India. Na het welkomsritueel zijn wij naar het fysiolokaal gegaan waar wij aan de slag mochten gaan.

Elke behandeling van een half uur komen er 4/5 kinderen binnen zetten. De eerste behandeling start rond 9.45. Wij hadden verwacht dat er 1 kind per keer zou komen. Per dag komen er 40 kinderen waaronder dan ook een groepsles van 8 kinderen. Normaal zijn ze met 2 fysiotherapeuten tegelijk aan het werk maar omdat wij er nu zijn is 1 fysiotherapeut naar een andere plek tijdelijk overgeplaatst.

Daar kwamen ze dan, zooo verschillend hoe de kinderen binnen kwamen: lopend, kruipend, schuivend over hun billen en steunend aan de muur. De één werd gebracht met een rolstoel, de ander door iemand die in de school helpt die ze brengt en andere kinderen die door juf gestuurd of kwamen zelf rond de tijd dat ze moeten komen.

Deze week kijken we mee hoe de fysiotherapeut haar werk doet, we werken de casussen/aandoeningen uit en helpen met oefeningen. Heel bijzonder om de fysiotherapeut zo bezig te zien met zoveel bijzondere kinderen tegelijk. Hoe moet je dat voor je zien: 1 kind zet ze op een fiets, andere geeft ze kralen rijgen, andere loopt tussen looprek en met de ander is ze bezig. De andere kinderen die zijn dan een soort van bezig. Elke dag komen dezelfde 40 kinderen. Hiervoor, vertelde ik over een groepsles. De groepsles bestaat uit kinderen met obesitas maar daarnaast ook nog met aandoeningen de meeste hebben syndroom van down. Deze lessen bestaan uit aerobe activiteiten (conditie activiteiten) en yoga. Erg leuk en wij hebben hierbij veel leuke ideeën over gekregen om hier wat mee te gaan doen!
Het is wel erg lastig met de kinderen te communiceren , de kinderen spreken geen engels die spreken telegu. Wij moeten hard aan de slag om belangrijke telegu woorden te gaan spreken.

Wel erg pittig om te zien hoe ze te werk gaan met zulke kinderen en dan zoveel tegelijk. In Nederland zal je dit niet zien. Hopelijk kunnen wij goed helpen maar wel in ons achterhoofd houdend dat we niet echt grote veranderingen kunnen maken en bepaald niveau van kinderen niet met grote mate kunnen veranderen.

Na onze werkdag hadden we een echtpaar ontmoet uit Nederland. We hadden al gehoord van Rajani dat ze zouden komen. Ze komen hier voor 3,5 weken dus we zullen ze nog vaak tegen komen en ook af en toe mee op stap gaan met Rajani en Anita. Het echtpaar is in contact gekomen met India door een kerk project waardoor ze iemand uit India in hun huis hebben gehad. De man van het echtpaar is al is een keer bij CGC geweest met zijn dochter en een vriendin.
Na onze stage/werkperiode willen we nog gaan reizen vanaf 27 december hebben we ons aangemeld bij een groepsreis om wat andere plekken te bekijken. Dit gaat een reis worden van 15 dagen en daarna is het alweer tijd om naar huis te gaan. Vera ging naar de organisatie bellen om wat informatie op te vragen en ons aan te melden. De mevrouw aan de lijn vroeg of ze haar mailadres wilde spellen deze vrouw sprak engels en dat spellen moest dus ook in het engels en dat ging zo: de D from Dick, de E from Email de M from Mail en de L from Love, oeps ze was even vergeten de Dick in het engels niet een naam is wat hebben we daar hard gelachen om met zijn drieën.
Eerste wilde we wat langer gaan reizen maar we merkte toen we het er over hadden, ze het erg jammer vinden dat we dan niet kerst met ze mee kunnen vieren op de school. Kerstviering hier op school is 22 en 23 december en we moeten daarna maar gaan zien tot 27 december wat we gaan doen. Ze hebben hier ook één officiële kerst dag en dat is op 25 december. Nog geen idee hoe we dat gaan vieren en ook gek dat er geen tweede kerstdag is waarschijnlijk zitten wij dan gewoon met een bordje rijst voor ons maar dat zien we allemaal dan wel weer. De mensen hier zijn erg zorgzaam en lief en als we wat willen kunnen we dat altijd vragen en willen veel voor ons regelen.

Dinsdag 4 november waren we alweer vrij want er was hier een moslim feestdag. We werden toen meegenomen naar het weeshuis happy home. Ik had er erg veel zin in en was weer een hele mooie beleving, maar ook wel heftig want we hebben verhalen over de kinderen gehoord hoe ze daar terecht zijn gekomen. Jullie zullen hier meer overlezen in mijn volgende blog.

Bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorige blogs!! Super leuk dat jullie me blog lezen!!

Liefsss, Groetjesss, xxx Esmee