Beter laat dan nooit, Bijzondere weken

01-12-2014 t/m 08-12-2014 Beter laat dan nooit, bijzondere weken!

Hallo allemaal hierbij weer een blog van mij was weer een tijdje geleden. Het is zo ander leven hier geen zekerheid, opeens moeten we dat doen of gaan we even weg wat dan toch veel tijd kost en de dagen zijn soms ook erg vermoeiend. Maar hier is weer een blog van mij.

Dit was een hele speciale week: Nationale Disability awarness week. Waarom bestaat deze week hier? Op 3 december 2014 was het precies 30 jaar geleden dat er een fabriek is ontploft in het midden van India. Daarbij zijn ontzettend veel gassen vrij gekomen en zo’n 50.000 mensen overleden. De slechte stofdeeltjes, gassen en wat er nog meer achter is gebleven in de lucht door de ontploffing en hebben ervoor gezorgd dat er in de tijd daarna veel meer gehandicapte baby’s zijn geboren en meer erge ziektes die de mensen daardoor hebben gekregen en ontstond meer kanker.

De leraren zijn de hele week heel erg druk geweest met voorbereidingen voor deze week. De bedoeling was dat elke klas wat laat zien, door middel van knutselwerkjes, posters etc. Wij hadden hierbij ook wel gedacht dat de kinderen hier een groot deel aan mee zouden werken. Maar dat waren echt alleen de leraressen die het aan het maken waren. Dus de kinderen waren wel aanwezig maar deden niet veel omdat de leraressen erg druk bezig waren. Wij hadden ook iets gemaakt wat we konden laten zien en presenteren. Ons gemaakte werk ging over ons vak oefentherapie en motorische ontwikkeling. We hadden een poster gemaakt met houdingen en een poster gemaakt over hoe je met gemakkelijke spullen met je kind thuis kan spelen of stimuleren om te bewegen en goed is voor de motoriek. Bijvoorbeeld: lege flessen bewaren en daar een spel mee maken. We waren erg trots op onze posters en konden er nog veel bij vertellen. Maar toch het probleem dan weer dat wij de taal niet spreken.

Dag 1 De disability week kan beginnen alles staat klaar.
Leraressen (er werken (bijna) alleen maar vrouwen), schoolkinderen, politieagenten en belangrijke cricket speler gingen rond in de school om te kijken wat iedere klas had gemaakt. Natuurlijk kwam iedereen ook bij ons langs in het fysio lokaal waar onze posters hingen. Padma de fysiotherapeute nam dan het woord over en vertelde haar versie bij onze posters omdat bijna iedereen die langs kwam geen engels kon verstaan. Wel jammer dat we dat niet zelf konden doen, Padma vertelt het toch anders hoe wij dat hadden gedaan. We moesten ook natuurlijk weer veel op foto.

Zelf hadden we ook een rondje gemaakt door de school. Erg leuk om te zien wat er allemaal gemaakt was en elke klas had een ander onderwerp. Zo waren er onderwerpen van de klasjes: alles over kinderen met het syndroom van down, autisme, over de fases van een baby, de school was nagebouwd, de stad Hyderabad met belangrijke gebouwen allemaal wel verschillend maar leuk gemaakt.

Het klasje met het onderwerp over het syndroom van down heeft erg veel indruk op mij gemaakt dit kwam door dat de kinderen met het syndroom van down heel de tijd bij de posters moesten blijven zitten.

Dag 2 De straat op.
Iedereen kreeg een licht blauwe pet op waarop stond dat het de disability week was. We gingen met iedereen van de school cgc de straat op met de kinderen, studenten en de leraressen. Niet alle kinderen kunnen hier lopen dus die gingen mee met een bus die achter de lopende stoet aan reed. Het duurde even voordat iedereen klaar stond of in de bus zat maar toen konden we gaan. Voorop liepen er een paar jongens met een grote trommel waar ze heel de weg mee hebben getrommeld. Sommige kinderen hadden bordjes in hun handen met teksten erop. Bijvoorbeeld met de tekst erop: “We are not disabled but differently abled”. Sommige kinderen hadden handschoenen aan en vuilniszakken vast dat ze onderweg ook een beetje de rommel die hier allemaal op de grond ligt op te ruimen. De school wilde hier mee laten zien dat er niks mis is met kinderen met een beperking en ook recht hebben op school en een leven. Met zo deze stoet te lopen van 5km en te trommelen en te schreeuwen willen ze ermee bekend maken dat deze kinderen ook belangrijk zijn! Uit huizen kwamen mensen kijken waar de herrie vandaan kwam en we gingen zelfs naar de drukke autoweg die we moesten oversteken en gewoon naast lopen. Dit vond ik maar niks met al die kinderen die niet allemaal goed konden lopen en toch erg zwaar was om zover te lopen. Deze dag was het ook snikheet. Tussen door werd er voor wat water gezorgd. Steeds meer kinderen vielen af en gingen de bus in. Het deed me erg veel deze stoet en ook met de vraag of de kinderen wel wisten waarom ze dit moesten lopen, waarom er dingen werden geschreeuwd en toch strompelend zo lang mogelijk vol moesten houden voor dat ze de bus in konden.

Dag 3 Kraampjes
Op het schoolplein stond elke dag wat kraampjes wat door de studenten was opgezet. De studenten verkochten etenswaren, henna en voor een klein prijsje kon je mee doen aan spelletjes. Ook stond er een kraampje met zelfgemaakte spulletjes die door de kinderen waren gemaakt tijdens school: kaarsen, kaarten, decoratie voor kerst, armbandjes enz. Er stond ook een kameel waarop je een stukje kon rijden voor de prijs van 10 roeppies, 75 roeppie is 1 euro voor ons.

Wij hebben ook wat spulletjes gekocht en natuurlijk ook henna laten zetten. Vera en ik zijn samen een stukje op de kameel gaan rijden. Phoe wat is dat eng als zo beest gaat op stijgen en weer neer dalen. Maar met Vera voorop zat ik veilig en heb ik me goed aan haar vastgeklemd haha.

Dag 4 Ouders komen langs
Deze dag kwamen er ouders langs van de kinderen om te kijken wat er allemaal was gemaakt. Een dag van te voren werd ons gevraagd of we een presentatie wilden geven aan alle ouders van onze fysio kinderen. Dat hebben we natuurlijk wel gedaan. Ik denk niet dat alle ouders de presentatie hebben begrepen maar ik heb zo goed mogelijk alles staan uitbeelden voor de gene die geen Engels spraken. Het was wel heel gek om te merken hoe ze ons benaderen als professionals. Na onze presentatie kwamen er nog een aantal ouders van de kinderen, die ik behandel, allemaal vragen aan me stellen. Sommigen stelden zulke vragen waarvan ik uit opmaakten dat ze het ziektebeeld van hun kind niet helemaal begrepen. “ Ja mijn kind gebruikt haar linker hand niet?” Toen dachten we van dat is logisch, dat is een deel van het ziektebeeld. En een andere ouder vroeg zelfs aan Vera wat haar mening was over het laten opereren van zijn zoons benen. Daar een antwoord op geven is best lastig. We hebben zo goed mogelijk tegen alle ouders gezegd dat ze thuis veel moeten oefenen en hun kind moeten blijven stimuleren met bewegen, dus hopelijk is dat een beetje blijven hangen.

5 December
Ook wij hebben er op sinterklaasavond een gezellige avond van gemaakt. Met meegenomen kruidnoten, speculaas thee, heerlijk avondmaal, heerlijk zelfgemaakt oreo ijs toetje, voor elkaar gemaakt gedicht en de alles is liefde aan was het een heerlijk sinterklaasavondje.

Als de weeskinderen uit school komen gaan ze na school vaak wel even buiten spelen en wat hier populair is, is cricket. We hadden de jongens dit al vaak zien doen en dachten laten we een keer mee doen. De jongens moesten erg lachen omdat we eerst niet echt de regels snapten en de bal niet altijd goed konden slaan. Was heel erg leuk om met de jongens hun favoriete sport mee te spelen.

Na deze hele week + zaterdag werken werd ons eind van de dag gevraagd of we maandag een Orangeday wilde organiseren. Natuurlijk wilde wij dat! En daar ging de rest van ons vrije weekend. Op stap om materiaal in te slaan en een beetje creatief doen om van alles in elkaar te flansen. Na alle voorbereidingen tot in de avond laat waren wij klaar om onze Orangeday te organiseren en uit te voeren.

Ohja onze enige ontspanning was dit weekend dat we naar de bioscoop gingen! Eindelijk waar we al een tijdje om hadden gevraagd. We zijn naar een bollywood film geweest: Action Jack in de taal Hindi. Dit was zacht gezegd best een ruige film. Het was een vecht film waar mensen hard werden toegetakeld(vrouwen ook). Wat gebeurde er veel in die film en tussen al dat gevecht door kwam dan opeens een dans en zang scene heel mooi en kleurrijk maar ook wel weer apart. Ook al konden we de film niet verstaan aan het einde snapte we toch wel waar de film over ging. De film duurde in totaal 3uur met een korte pauze er tussen in.

08-12-2014 ORANGEDAY!
Het was een groot succes, zo geweldige dag en zo leuk om dit te doen!
In de ochtend hadden wij ons helemaal oranje gekleed, oranje nagellak en een oranje bandje in ons haar. Op naar de school die we in de ochtend mooi hebben versierd met zelfgemaakte slinger van de wk hamsters van de albert heijn, grote poster met Nederlandse vlag erop en ballonnen. Een kraampje gemaakt waar kinderen konden knutselen, oranje nagellak op konden doen, schminken en armbandjes maken. Zo de school was qua versiering klaar gestoomd om van de middag een groot succes te maken. Wat de sfeer ook leuk maakte dat alle leraressen een oranje sari aan hadden gedaan.

We hebben de middag geopend met de kabouter plop dans en de sfeer zat er gelijk goed in. Eerste spel waar we mee waren begonnen was het sponzen spel. De spons in een bak water vol laten lopen en snel naar de overkant rennen en daar uitknijpen. Wat was dit leuk om te zien hoe enthousiast en fanatiek iedereen mee deed. De leraressen en studenten hielpen erg goed zodat iedereen mee kon doen ook de kinderen die niet konden lopen of amper konden lopen ook een keer mee konden doen.
Het volgende spel was koekhappen wat ook erg leuk was om te zien. Het laatste spel was spijkerpoepen. En tot slot met zijn allen de dag weer afgesloten met de kabouter plop dans!

Deze middag werd er zoveel gelachen en wat deed dat me goed al die gelukkige koppies te zien. De strijdlust tussen de leraressen bij de spelletjes waar we wedstrijdjes van hadden gemaakt. Van mooie charmante mensen veranderden ze ineens in grote fanatiekelingen. En rennen kunnen ze als een malle in die mooie sari’s! (ook werd er vals gespeeld alles maar om te winnen haha) Ik zal die hoge enthousiaste gilletjes van de kinderen, de leraressen en de oudere jongens studenten niet meer vergeten.

Aan het eind hebben we aan iedereen een wk hamster uitgedeeld, de hele school stond met uitgestrekte armen naar ons en leraressen bleven maar om meer vragen zo leuk vond iedereen het. Na een dag vol inspanning werden we beloond met een lieve toespraak van Rajani en veel gejuich van de kinders. We zijn wel honderd keer bedankt door de leraren voor de leuke dag, en zelfs nog innig geknuffeld. Ik denk dat het een tijd geleden is dat zij zelf zo gelachen hebben en het even ook om de leraressen draaiden in plaats van altijd maar om de kinderen. Onbeschrijfelijk wat zo dag maar met je kan doen!

Zelfs de volgende dag kregen we nog allemaal complimentjes en zagen we nog jongens en meisjes met oranje nagellak en allemaal oranje armbandjes en hamstertjes voorbij komen.

Wisten jullie dat onze mooie oranje kleur in het hindoeïsme de meest heilige kleur is en staat voor: wijsheid, vertegenwoordigen, discipline en onthouding. De kleur symboliseert de zoektocht naar verlichting.

09-12-2014 t/m 11-12-2014 Ene laatste week, aftellen is begonnen

Alweer de ene laatste week werken. Toch gaan bedenken en bezig zijn met wat kan je deze week en de laatste week nog doen met de kinderen die je behandeld wat is het belangrijkste toch al naar het afronden toe. Soms zie ik kleine veranderingen super leuk om te zien!

Elke week is er voor bepaalde klassen yoga. Deze week zijn we ook een keer mee gaan doen. Was ook weer een leuke mee making. Wat was de vrouw die het gaf mega lenig en dan zie je al die kinderen met hun aandoeningen beetje struglen om de bewegingen te maken. Maar eigenlijk moet ik toch wel eerlijk zeggen dat bijna iedereen wel wat leniger was dan mij. Maarr dat komt door deze cultuur.. haha.

Soms besef ik me dat ik deze bijzondere kinderen echt wel ga missen. Nog even van genieten en dan zit het werken met deze kinderen er weer op.
Voorbereiding voor kerst is ook begonnen. De weeskinderen moeten elke middag kerstliedjes oefenen. Ook wij oefenen met de weeskinderen mee. We zingen de liedjes in het engels en sommige nummers/melodieën herkenden we wel maar de teksten zijn toch iets anders. Als al de kinderen met elkaar aan zingen zijn zit er totaal geen toon meer in en klinkt het meer wie het hardst het nummer er uit kan schreeuwen haha.

Woensdag zijn we mee geweest met de schoolbus om alle kinderen naar huis te brengen. De schoolbus wordt echt helemaal volgepropt met kinderen en met wat leraressen. Sommige moeten ook zelfs even blijven staan omdat er geen plek meer is. De wegen zijn hier heel hobbelig al die kinderen die door de bus heen en weer bewegen, geen riemen, niks jezelf maar goed vast houden zover dat kan. De kinderen worden voor een straat afgezet of ouders staan op een bepaald punt om ze daar op te pikken en naar huis te brengen. De kinderen vonden het helemaal geweldig dat wij mee waren in de bus en als ze uit de bus moesten, heel vaak bye tegen ons riepen. Deze rit duurde in totaal 2,5 uur. We hadden nog nooit zo door de straten en langs huizen gereden. Wat was dit ook weer bijzonder om zo rit mee te maken en naar buiten te kijken. Langs hele armoedige tentjes rijden waar dan weer een heel mooi duur huis staat. Heel veel onafgemaakte huizen, grote hopen van afval, los lopende koeien en zwijnen, winkeltjes, overal schoolkinderen die naar huis gaan en er was nog zoveel meer te zien. Eigenlijk is het niet te beschrijven wat je allemaal ziet, elke seconde zie je wel weer wat anders wat indruk op je maak, ik zal deze rit zeker niet vergeten.

Alweer een week voorbij. Vrijdag gaan we dan eindelijk waar we zo naar uitkeken een weekend naar GUNTUR! Dit is van Hyderabad 6 uur rijden. Daar gaan we andere projecten en organisaties van CGC bezoeken en zien. Ik heb er heel veel zin in en wordt denk ik een heel bijzonder weekend! Enn.. even een weekend weg, weg van ons huisje en de school waar we elke dag zitten. In me volgende blog zal ik jullie daar alles over vertellen.

Het aftellen is begonnen en alles wat ik in het begin zo raar vond en dacht hoe ga ik het overleven hier is ook wel weer normaal voor me geworden of meer dat ik me daarbij neer leg. We moeten ons wel bij neerleggen hoe het hier gaat, dit is India, het gaat zoals het gaat. De cultuur blijft anders en het is wel is lastig om hier concrete afspraken te maken of feedback te krijgen op de manier hoe we dat in onze eigen cultuur gewend zijn. Maar dit is logisch blijven de cultuur verschillen. Het is ook leuk dat India ervoor zorgt om je over andere dingen druk te maken of anders over dingen te denken.

Zo dit was weer even een verhaal van mij.

Bye Bye tot me volgende blog -xxx-