Werken met/zonder fysiotherapeute/Weekend

17-11-2014 tot 22-11-2014 Werken met/zonder fysiotherapeute

Hallo allemaal, ik loop een beetje achter met me blogs, hier is er dan weer één!

Na een heerlijk weekend gaat er weer een werk week beginnen. Op vrijdag eind van de dag had Patma (de fysiotherapeute) tegen ons vertelt dat ze maandag en dinsdag er niet zou zijn en dat we de sleutel in het kantoor konden ophalen. Hmm best apart en toch vroegen we ons wel af of we moesten werken?! Wij gewoon toch netjes naar de school gaan. S’ochtends en eind van de middag vind er altijd een opening en sluitingsritueel plaats. De kinderen staan in rijen opgesteld en voorin staat er een kind uit het weeshuis die met een trommel staat en elke dag weer een andere leraar of een oudere student (er is ook een verdieping voor oudere studenten om een studie te leren) die een soort gymnastiek geven (wat simpele bewegingen), lied zingen en bidden. Het blijft een hele happening elke dag en het is mooi om te zien hoe de leraren, schoonmaaksters en de kinderen elkaar helpen met uit de bus komen, de gymnastiek bewegingen te maken en naar de klas toe lopen. Als de kinderen ons zien op het plein zie je ze met grote ogen naar ons kijken en heel blij met hun handjes in de lucht zwaaien; hello sister, goodmorning sister”.

Wij na het ritueel de sleutel opgehaald en naar het fysiolokaal gegaan en maar afwachten of alle kinderen komen. Eerst dachten we misschien wel chill even zonder Patma, maar wat een verantwoordelijkheid met z’n drieen 40 kinderen met allemaal moeilijke aandoeningen, wij die de taal niet spreken en de kinderen die geen Engels kunnen spreken. Daar kwamen de kinderen zoals elke dag. In de middag hadden we de groepsles dit was ook weer een succes. Dit keer hadden we de les gegeven op het schoolplein ipv. in het kleine fysiolokaal. Er kwamen allemaal leraren, kinderen en studenten kijken wat we allemaal aan het doen waren. De groep was helemaal moe na de les. Het is allemaal goed gegaan deze dag en het was ook wel lekker dat we onze eigen gang konden gaan. Grappig ook dat de school het even over laat aan 3 Nederlandse stagaires.

Dinsdag zouden we weer een werkdag hebben zonder fysiotherapeut en daar stond opeens de andere fysio die tijdelijk was overgeplaatst. Dit was wel weer even gek en even wennen want hij vroeg niks aan ons en ging zijn eigen gang. Keek ook niet op onze planning en pakte elke keer de kinderen die hij wilde doen dit was dus ook vaak een kind die wij op onze naam hadden.

Woensdag, Donderdag en Vrijdag was Patma er weer en alles ging weer zoals het ging, ook al blijft het altijd afwachten hoe zo dag gaat. De middagen zijn erg saai voor ons en slopend (behalve de groepsles die we op dinsdag en donderdag geven blijft leuk). De meeste kinderen die dan komen kunnen wij erg weinig mee door dat ze blind zijn of een erge gedragsstoornis hebben waardoor het voor ons moeilijk is deze kinderen oefeningen te doen.

Ik merk wel dat het lastig is hoe ik normaal gewend ben, met een doel en plan te werken en hoe ik dit ga aanpakken. De aandoeningen zijn gecompliceerd en de kinderen hebben veel gedragsproblemen, waarbij veel kennis van ons ook nog ontbreekt. Ik heb nog nooit een kind behandeld waarvan de armen en benen compleet vergroeid zijn of erg spasme hebben of een kind dat niet kan praten, doof of blind is. Dan kan ik wel als oefentherapeut leuk een houding willen aanpassen maar dat is hier denk ik niet de belangrijkste hulpvraag. Kinderen moeten hier met hun aandoening toch de dagelijkse dingen blijven doen, dus daar moeten we mee proberen te helpen.

22-11-2014 We had a nice weekend!

Twee keer per maand moeten we ook werken op zaterdag. Deze zaterdag moesten we ook weer werken. Ouders van kinderen kunnen langs komen voor gesprekken en leraren en studenten komen langs voor papierwerk of met elkaar dingen te bespreken. Deze zaterdag hadden wij een gesprek met Rajani, we waren wel toe aan een evaluatiegesprek hoe het tot nu toe allemaal gaat, wat de leraren, kinderen en Patma van ons vinden.

Dit gesprek was goed verlopen maar het is niet zoals je feedback krijg op een stageplek wat wij normaal gewend zijn. Rajani vindt het leuk dat we er zijn en ons ding doen.

Ik kijk altijd erg uit naar het weekend om op stap te gaan, even lekker weg uit ons huisje. Na het gesprek en de lunch gingen we opstap met de happy home meisjes en het Nederlandse stel op naar een grote markt. Uit allemaal delen van India komen de mensen om hier hun spullen te kopen. Om binnen te komen moest je entree betalen. Eerste even met zijn allen op de foto en daarna was het shoppennnnn! Wat een leuke marktstalletjes en het was ook echt iets voor meiden en we mochten lekker onze eigen gang gaan. Dit was heerlijk want altijd als we ergens waren liep er wel iemand met ons mee. Elke keer als we iets wilden kopen moesten we afdingen maar we werden er goed in en hebben voor mooie prijsjes leuke dingen gekocht.

We zouden rond 18.00 uur weer weg gaan bij de markt dat kwam goed uit want we hadden afgesproken om 19.00 uit eten te gaan met 4 meiden van onze minor die ook in India zitten maar dan in Guntur. Guntur is 5 uur rijden bij ons vandaan, ze waren voor een weekend in Hyderabad. Uiteindelijk gingen we 19.00 pas weg typisch India. Uiteindelijk waren we pas om 20.00 in het restaurant. De meiden waren er nog. Was leuk om over hun werkplek en ervaring over India te praten maar ook erg verschillend hoe het bij hun is en bij ons. Deze meiden lopen stage in een ziekenhuis doen de opleiding verpleegkunde. Anita was met ons mee omdat ze dat toch prettiger vonden dan dat wij dan nog alleen s’avonds terug moesten komen. Wat heb ik heerlijk gegeten. Ik eet heel de week vegetarisch en alleen zondag is kip dag. Heerlijk veel vlees op en lekkere toetjes!

23-11-2014 Church time and go out

De zaterdagochtend bij ons gesprek was gevraagd of wij een verhaal wilde vertellen in het kerkdienstje wat wordt gegeven in de school voor zondag. Zondag vroeg de wekker gezet ontbijten en op naar de school om een verhaal uit te zoeken en te gaan vertalen. De kerkdienst begint normaal om 10.30 maar voor ons was het dit keer om 11.00 dat wij wat meer tijd hadden. Het was ons gelukt en hadden een leuk verhaal in elkaar gezet. Wij er naar toe en eerst heel wat nummers werden er gezongen door de kinderen. Dit keer heeel veel nummers want Rajani was er nog niet die moest s’ochtends naar de ortho en kwam pas om 12.15 binnen. Toen pas konden wij met ons verhaal beginnen want zij moest ons verhaal ook weer vertalen in het Telegu. We hadden er ook een leuke powerpoint bij gedaan met plaatjes. Normaal is de kerkdienst alleen voor de weesjongens omdat die in school wonen waar de kerkdienst plaats vindt maar dit keer waren ook alle meisjes erbij van happy home. Erg leuk en mooi om al die kinderen met hun mooie koppies te horen zingen, naar je te zien kijken en luisteren.

Na de kerkdienst en de lunch zijn we nog op stap geweest met het Nederlandse stel en Rajani. We gingen naar een huis toe waar een vrouw tupperware verkoopt en nog naar wat andere winkeltjes en tot slot ergens nog een capuccino gedronken met een lekker stukje chocolade taart.

Heerlijk zo weekend lekker veel erop uit geweest en natuurlijk lekker geshopt. We kunnen er weer tegen aan om week te gaan werken. De komende weken wordt het wat drukker voor ons. Vanaf de middag gaan we niet meer werken bij de fysio maar dan in de klasjes helpen. De eerste week van december is het nationale disability week waarvoor wij ook een opdracht hebben. Vanaf deze week zitten we op de helft van onze stagedagen en moeten we een tussenverslag in leveren wat we na de disability week moeten inleveren. We zullen ons niet vervelen na een werkdag.

Elke dag kost ons veel energie door het werken, indrukken en overal bewust van te worden en hoe met alles om te gaan.

Wat ik nog niet had vertelt:
Op dag twee dat we hier waren kregen we info over onze werkzaamheden, werkdagen en regels. Zo wordt van ons verwacht dat we geen mensen binnen laten, niet tegen onze buren praten, niet na 7 uur s’avonds thuis komen en niet alleen de straat op gaan. Al snel werd dit op de proef gesteld wanneer onze buurvrouw heel blij voor onze deur stond te springen, popelend om met die leuke nieuwe buitenlandse meiden te praten. Ze was er al de hele dag op aan het wachten zei ze met een enorm blij gezicht. Het was moeilijk om zo’n enthousiast leuk kind van onze leeftijd buiten te laten staan, maar we hebben toch maar gezegd dat we niemand mochten binnen laten. Ze bleef nog even tegen spartelen en misschien met toestemming van school zullen we nog eens een leuk gesprekje met haar kunnen voeren. Tot nu toe hebben we haar niet meer gezien of gesproken.

Leuk dat iedereen zo met me mee leeft en mij berichtjes stuurt! Bijna ben ik alweer een maand weg. Al voelt het voor mij niet zo, voor mijn gevoel ben ik al langer weg. De dagen duren lang en worden goed benut.

Zo jullie hadden weer wat te lezen!

Lieve groetjes van Mij!